Υπαρχουν στιγμες στη ζωη μας που τα παντα κινουνται με μια αστραπιαια ταχυτητα... Που τρεχουμε μανιωδως να ακολουθησουμε τον κοσμο γυρω μας... Εναν κοσμο που συνεχως κινειται κ μεταβαλλεται κ μαζι του κ μεις. Υπαρχουν κ αλλες στιγμες που ο χρονος μοιαζει ακινητος. Που τον αισθανομαστε να μας καταβροχθιζει το ειναι μας κ στη θεση του να αφηνει ενα κενο... ενα μεγαλο κενο κ μια απορια... "Και τωρα τι?"
Πολλοι εχουν δοκιμασει να εξηγησουν αυτην την ικανοτητα του χρονου να μεταβαλει κατα βουληση κινητικη κατασταση... Καποιοι το εχουν εκφρασει σε μια περιοδικοτητα, κατι σαν το εκκρεμες, στην οποια ειαμστε καταδικασμενοι η μια φαση της κινησης να κολουθει αυτη της ισοροπιας(ακινησιας) κοκ, αλλοι παλι το παρομοιαζουν με την νηνεμια πριν απο την καταιγιδα κ το αντιστροφο...
Αυτες τις μερες ο χρονος μοιαζει να εχει παγωσει για τα καλα... αντε να δουμε... :-/
Φίλε μου, εσύ που κάνεις τον κόπο να διαβάσεις αυτό εδώ το κείμενο, άκουσε μια συμβουλή. Μην διαβάσεις παρακάτω. Δεν έχει τίποτα να σου πει αυτό το κείμενο. Τίποτα απολύτως, κανένα νόημα, καμμιά ουσία. Σε βλέπω όμως αρκετά επίμονο και περίεργο, ακόμη, θα έλεγα. Συνεχίζεις ακόμη να διαβάζεις. Μα αφού σου είπα,αυτό το κείμενο δεν έχει τίποτα να σου δώσει. Εσύ εκεί. Επιμένεις. Σε έχει φάει η περιέργεια. Εχεις ήδη φτάσει στην μέση κι όμως συνεχίζεις ακόμη να διαβάζεις. Οταν όμως φτάσεις στο τέλος, και συνειδητοποιήσεις ότι δεν έβγαλες τίποτα, μην τα βάλεις μαζί μου. Εγώ σε είχα προειδοποιήσει. Για όλα φταίει η ακατανίκητη περιέργειά σου, που ενώ σου λέω, από την αρχή, ότι αυτό τοκείμενο γράφτηκε απλά για να γραφτεί, εσύ εξακολουθείς να επιμένεις να το διαβάσεις ολόκληρο. Σταμάτα να διαβάζεις τώρα. Οσο είναι ακόμη καιρός. Δείξε δυνατός. Δείξε ότι έχεις θέληση. Εχεις ακόμη λίγο χρόνο για να αλλάξεις γνώμη. Είσαι όμως τόσο ξεροκέφαλος που το έφτασες στο τέλος του. Και τώρα που το τέλειωσες, μπράβο σου! Τι κατάλαβες;
Σημερα ψαχουλευοντας τα αρχεια μου βρηκα το παραπανω κειμενο που πριν απο πολυυυυ καιρο ειχε φτασει στο γραμματοκιβωτιο μου κ φυσικα οντως περιεργος εκατσα κ το διαβασα μεχρι τελους... Η αληθεια ειναι πως το περιμενα πως δε θα υπηρχε κατι (τουλαχιστον εκ πρωτης οψεως) ωστοσο μου αφησε μια πικρια, ειχα μια ελπιδα οτι κατι θα υπαρχει... Μια μικρη Kinder εκπληξη :-) για αυτο λοιπον αγαπητε αναγνωστη αποφασισα να γραψω κατι τουλαχιστον εσυ που μοιραζεσαι την ιδια περιεργεια μαζι μου να εχεις κατι να διαβασεις...
Ειπα νωριτερα οτι εκ πρωτης οψεως δεν υπηρχε τιποτα... Στην πραγματικοτητα το κειμενο ηταν γεματο απο νοηματα. Σου δινει την ευκαιρια, κ μαλιστα πολλακις, να γνωρισεις τον εαυτο σου. Να θεσεις στον εαυτο σου ενα οριο, να σταματησεις να διαβαζεις κ να επιβληθεις στην περιεργεια σου. Σου δινει επισης την ευκαιρια να εμπιστευτεις, να εμπιστευτεις αυτον που γραφει το κειμενο, εναν αγνωστο τελειως, κ ματαια προσπαθει να σε εμποδισει και να σε "προστατευσει" να χασεις τον χρονο σου... Δε σε αδικω... Αλλωστε ποιος σημερα θα ασχολιοταν με εναν "ξεμπαρκο" που ερχεται απο το πουθενα κ προσπαθει να τον προειδοποιησει? Στη καλυτερη των περιπτωσεων θα φευγαμε φωναζοντας τον "τρελοοοο", στη χειροτερη μπορει κ να τον χτυπουσαμε.
Το αστειο ειναι οτι καποτε ειχα διαβασει ενα κειμενο που ελεγε 10 απλα βηματα για να σου παει καλα η μερα... μεσα σε αυτα ηταν να πεις μια καλημερα κ να χαμογελασεις χωρις λογο σε εναν τελειως αγνωστο... (παραδοξως ειχε δουλεψει)
Anyway ως προς το κειμενο πως το βλεπω εγω? τωρα? Σου δειχνει να καταλαβεις οτι εχασες το χρονο σου δινοντας συνεχεις ευκαιριες σε κατι το οποιο δε αξιζε την προσοχη σου, τον χρονο σου κ τον εαυτο σου... Αποδεικνυει το πεισμα μας να φτασουμε μεχρι το τελος ενω βαθεια μεσα μας ξερουμε οτι ειναι λαθος, ενω διαβαζουμε ολες τις ενδειξεις που το φωναζουν οτι οδευουμε προς τη λαθος κατευθυνση...
Και ομως εμεις εκει... αγεροχα κοιταζουμε το λαθος (με βλεμμα μαλιστα μοσχου σιττευτου) κ βαδιζουμε ταχυτατα προς αυτο
Αναλωνομαστε κυνηγωντας ενα πουκαμισο αδειανο, οπως θα ελεγε κ ο ποιητης, συνειδητοποιωντας το μονο οταν ειναι πλεον αρκετα αργα...
(klinex οχι αστεια)
Τι τα θες? Cest la vie...
ή οπως λεγαμε κ παλαιοτερα... ο ανθρωπος φυσει ορεγεται του ειδεναι...
Αλλη μια Παρασκευη βραδυ, μονος, ο γραφων επεστρεψε για να στοιχειωσει αλλη μια φορα τις σελιδες αυτου του ιστολογιου του... Αυτη τη φορα χωρις τονους μιας κ απο την τελευταια του εμπειρια συνηδειτοποιησε οτι ειναι πολυ πιο απολαυστικο το γραψιμο ελευθερο, χωρις τη διαρκη υπενθυμιση του "2πληκτρα-αριστερα-του-ENTER" οποτε θα ζητησω την ανοχη της αγαπημενης μου Μ. but thats how things work with me... :-/
Πρεπει νομιζω να το κοψω αυτο με την ετεροπροσωπη αφηγηση, οχι τιποτα αλλο αλλα ειναι δυσκολοι καιροι πριγκιπες ποσο μαλλον για μικρους εκπτωτους γεωπονους... Εκπτωτους λεγω διοτι το πουλι της εξεταστικης, το οποιο με τοση χαρη εχουμε καβαλησει (μεεεερες τωρα), με τις συνεχεις αναταραξεις του μας εχει κανει ηδη να φαμε τα μουτρα μας ουκ ολιγες φορες (το φωτεινο counter πανω απο το κεφαλι μου λεει 6 αν δεν απατωμαι). Ετσι ειναι καλη μου κυρια, γιατι καταταγειτε μας ελεγαν κ θα δειτε... αλλα κανεις δε φροντισε να μας πει για το ποσο πολυ ποναει να τρως τα μουτρα σου κ να γευεσαι τη "μητερα γη" σε σχεδον καθημερινη βαση...
Βεβαια ολα αυτα ενω υπο αλλες συνθηκες θα επρεπε να σε εχει ηδη φερει σε κατασταση νευρικου κλονισμου (σσ στη δικη μου ιδιοσυγκρασια αναφερομαι) διατηρεις μια απιστευτη απαθεια (η οποια μαλιστα οσο παει κ εξαπλωνεται ταχυτερα κ απο τη γριπη των χοι(η)ρων)... Μια εκφραση ηλιθιου χαμογελου συνδυασμενο με το βλεμμα του "μοσχου του σιτευτου" ειναι αποτυπωμενη στην αφεντομουτσουναρα σου κ κανει τους γυρω σου να προβληματιζονται για "θολα ποτα" στα οποια πιθανοτατα επιδιδεσαι τελευταια.
Και μεσα σε ολα αυτα "τσουπ" σκαει η "χοντρη κυρια" στη σκηνη κ ανακοινωνει πως σε ενα μηνα εχουμε εκλογες κ αμεσως βλεπεις γυρω σου ολα τα προβληματα να εχουν ξεπεραστει -φωτιες, ανεργια, οικονομια, γριπη, ονομασιες ΠΓΔΜ, τουρκικες παραβιασεις, ασφαλιστικο, σκανδαλα, ασφαλεια, μεταναστες, αντιεξουσιαστες, παιδεια, (ελευθερια???) κ ολοι να κοπτονται κ να ραβονται για το νεο σουπερ-ντουπερ-εξιγχρονιστικο ψηφοδελτιο το οποιο θα πεσει σαν φως στα κεφαλια μας την 5η του Οκτωβρη κ οι ανθρωποι θα αλλαξουν. Θα σταματησουν να ειναι ψωνισμενοι εκμεταλλευτες που με την πρωτη ευκαιρια θα πατανε τον διπλανο τους οχι απο ανωτεροτητα αλλα απο βλακεια, πρωτα δικη τους κ επειτα απο βλακεια του διπλανου τους που δε φροντισε να τους βαλει στη θεση τους οταν επρεπε.
Καθε μια απο αυτες τις παραγραφουλες θα μπορουσε να ειναι κ ενα ξεχωριστο "thread", καθε μια απο αυτες τις παραγραφουλες εκφραζει τα συναισθηματα κ τις σκεψεις που μου ρχονται "ετσι οπως ερθουν" στο ξεροκεφαλο μου κ απλα αδυνατω την τρεχουσα στιγμη να αναπτυξω. Ισως απλα να μην θελω να τα αναπτυξω γιατι τι νοημα θα ειχε? Ισως γιατι μετα θα γινω πολυ χαλια κ θα θελω να μπω στο πρωτο αεροπλανο να ξεφυγω απο τους καραγκιοζακιδες που μας περιβαλλουν... Με ρωτησε χθες ενας φιλος μου γιατι στο μπλογκ σου γραφεις καθε Παρασκευη (ή εστω ετσι ισχυριζομαι). Οι Παρασκευες αποτελουν ενα οροσημο. Το τελος μιας αθλιας, ή εστω γεματης εβδομαδας την οποια θελω να αφησω πισω ωστε να ζησω πιο ηρεμος το Σουκου. Ειναι σαν την εβδομαδιαια επισκεψη στον ψυχιατρο που ολοι λιγο πολυ εχουμε αναγκη...
Ναι αλλα πως σου ηρθε ετσι ξαφνικα? Παλια δεν ησουν ετσι
(παρενθεση: καναμε γενικη συζητηση περι του ποσο αλλαζουν οι ανθρωποι κ σημαδιακων γεγονοτων -βλ. φαινομενο της πεταλουδας και ετσι- τα οποια ξεκινησαν μια αλυσιδωτη αντιδραση )
Παλια ερχομασταν Καθε Παρασκευη στο ναο (aka λαδοκολλα/ταβερνακι το Δραμι)... Σημερα ειναι Πεμπτη... ;-)
Ετσι ειναι αυτα, μεγαλωσαμε, ανοιχτηκαμε, απομακρυνθηκαμε, τα μπλεξαμε με κυριες η οποιες μας εμποδιζουν αυτες τις απολαυστικες εξοδους κ τελικα (ετσι για να βαλω το απιστευτα μελο) ερχεται μια μερα που παιρνουν τηλεφωνο τον αλλον για να τον ενημερωσουν για την κηδεια του φιλου τους... Να σχολιασω κ να ανασκευασω πλεον, μετα την πρωτη εντυπωση πως η μικρες, προστυχες κυριες δεν εχουν σχεση με την απομακρυνση μας... απλα εμεις τα γνωστα χαριτωμενα γουρουνακια γοητευμενοι απο τον κακο λυκο φτηνουμε τους κολλητους μας, οχι επιτηδες απλα λογω υπερβολικης οικειοτητας... Ειναι δικη μας αποφαση καθαρα (οχι οτι δε θα υπαρξει μουρμουρα αν κρεμασουμε το συντροφο μας για να δουμε μπαλα παρεα με τα ρεμαλια αλλα τεσπα). Βλακεια μας μεγαλη! Αυτο που εχουμε αναπτυξει με τα κολληταρια μας με τιποτα δεν υποκαθισταται... Μπορει να γκρινιαζουμε να τσακωνομαστε να βριζομαστε, να διαφωνουμε και να πλακωνομαστε για το αν θα κερδισει η ομαδα μας μεχρι το Αρθρο 16 κ απο το αν πρεπει να γινουν εκλογες μεχρι το ποιον κοιταει το απεναντι "γκομενακι"... αλλα παντα μα παντα ενα ειναι σιγουρο...
...μετα το δευτερο γυρο με τα κρασακια κ αφου οι "μπακες" εχουν αρχισει να πιεζουν αισθητα το τραπεζι, αρχιζουν να πεφτουν οι καλυτερες ατακες...
Μετα την Γκερεκου, την Ραπτη και την Καϊλη στηριζουμε την υποψηφιοτητα Ψινακη. Εμεινε να μπει και η Μενεγακη στη Βουλη...
Ναι ειναι γεγονος πως χθες μας απασχολησε ιδιαιτερα η προσεχης εκλογικη αναμετρηση. Οπως καταλαβαινετε το αλκοολ ακομα δεν ειχε φτασει στα εγκεφαλικα μας κυτταρα. Ωστοσο στη 4η γυρα...
...κοίτα, η Σαρρη εχει βυζια ο Ψινακης οχι αρα, προτιμω τη Σαρρη με καθαρα πολιτικα κριτηρια οπως καταλαβαινεις...
και λιγο πριν τελειωσουμε προφανως αγγιξαμε κ το θεμα των εξεταστικων κ των σχολων μιας κ καποια βασανα ειναι διαπανεπιστημιακα...
-Εγω το βλεπω καπως ετσι καθε μαθημα ειναι και ενα βημα πιο κοντα στο πτυχιο -Εμενα μου λες? Τωρα δινω Λογιστικη ΠΑΛΙ! για 4η φορα! Καποια βηματα δεν ειναι κ τοσο κοντα -Ελα ρε γω Δευτερα Γενετικη 4η φορα! - Ετσοιιι, σπουδαζουμε σε βαθος οκταετιας! -Ειναι που μαστε σιγουροι οτι θα επανεκλεγουμε...
Δεν υπαρχει καποιος συγκεκριμενος οδηγος ή κατι το οποιο θα πρεπει να γνωριζετε για αυτο το χωρο, περα του οτι προκειτε για ενα συνοθυλευμα σκορπιων σκεψεων κ εντυπωσεων (ααα και οτι καθε Παρασκευη βραδυ εχουμε ραντεβού εδώ ;-)
Λατρεμενες ατακες
Keep it classy, never trashy, just a litle nasty...
Η μαθηματικη σχεση που συνδεει τις γυναικες κ τα προβληματα... ειναι αυτη του πολλαπλασιασμου!
