Βαβυλώνα...

>> Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009


"Ο συνδρομητής που καλέσατε έχει πιθανόν το τηλέφωνο του
απενεργοποιημένο ή βρίσκεται εκτός δικτύου. Θα ειδοποιηθεί για την κλήση σας
μόλις είναι διαθέσιμος."

Τι έγινε τώρα; Αφου το κινητό του το έχει πάντα ανοιχτό γιατι μου λέει αυτη οτι ειναι κλειστό; Θα ξαναπάρω...



The number you are dialing is not available. Your phone call is being
diverted please hold

δεν ειμαστε καλα! Γιατί έκλεισε το κινητό; Γιατί με αποφεύγει; Δε θέλει να μου μιλήσει; Με αποφεύγει; Λες να έπαθε τίποτα; Να πάρω το εκατό; Να πάρω το κολλητό του;


[...]

Μπαίνουμε στο msn και με το που πάμε να μιλήσουμε στο φίλο κ το κολλητό μας αυτός βγαίνει off line (σε ολους μας εχει τύχει!). Τι έγινε πάλι; Δεν με συμπαθεί πια, με αποφεύγει, ενοχλήθηκε γι' αυτό που του είχα πει προχτές και άλλες τόσες ηλίθιες σκέψεις στροβιλίζονται στο εξαρτημένο από την τεχνολογία μυαλό μας.


Chill the Fuck out! Things happen!!!
Μερικές υποθέσεις που μπορούμε να κάνουμε σε κατάσταση αγωνίας, τρέλας κ υστερίας!

Για την 1η περίπτωση
- Τέλειωσε η μπαταρία του κινητού
- Είναι σε σημείο που δεν έχει σήμα
- Ξέχασε το κινητό σπίτι
- Του έκλεψαν το κινητο
- Του χάλασε
- Δεν το έχει κάνει προέκταση του χεριού του!!


Και για τη 2η
- Το msn αργεί να ενημερώσει τη λίστα του με το ποιοι δεν είναι on-line
- Είναι Microsoft και επομένως έχει προβλήματα (Vangos sprechen)
- Μπορεί να κάνει επανεκκίνηση του pc - Μπορεί να έχει διακοπή ρεύματος
- Μπορει να τον "πεταξε"


Προφανως κ μπορεί να μας αποφεύγει, ασφαλώς κ μπορεί να θέλει να μείνει μόνος του κ στην τελικη δικαιωμα του είναι και ως τέτοιο δε πρέπει να του το παραβιάζουμε στελνοντάς του ενοχλητικα μηνυματά (ενοχλητικά γιατί θα τα δει οταν θα ανοίξει το κινητο του) κ αναστατώνοντας το κόσμο. Ίσως να θέλει να περάσει μια μέρα ηρεμίας κ ξεγνοιασιάς μακριά απο την τεχνολογία και απο την επικοινωνία με τους αλλους, ανενόχλητος να θέλει να σκεφτεί, να ξεγλιστρίσει απο απο τη καθημερινότητα του συγχρονου τρόπου ζωης που επιβάλει η τεχνολογία κ να βγεί απο τον ασφυκτικό κ μαζοποιητικό σύμπαν-φυσαλίδα που υπαγορεύει.

Τελικά μήπως η τεχνολογία υπάρχει για να μας περιορίζει την επικοινωνία (είτε με τους γύρω μας είτε με τους εαυτούς μας);

Read more...

Κεφαλαιο ανθρωπινες σχεσεις (I)

>> Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Απο οτι φαινεται το ετος 2009 παει καλα για το μπλογκ μιας κ για πρωτη φορα μετα απο 3 χρονια ξεπερασαμε το διψηφιο αριθμο αναρτησεων

τωρα αυτο να ειναι αραγε καλο?

αντι να μιλαμε περισσοτερο με τους γυρω μας τεινουμε να μιλαμε με τους εαυτους μας. Συνεχως περιοριζομαστε ολο κ περισσοτερο σε μια εσωτερικη διαμαχη η οποια μας οδηγει στο να κλεινομαστε στις διαπροσωπικες επαφες με το ειναι μας προετοιμαζοντας αραγε το εδαφος για αλλους εγκλεισμους? Ισως σε μια χωρα που βασιλευει η Klinex κ που οι ραφτες παντα μπερδευουν τα μετρα στα μανικια?

ποιος ξερει...

η αληθεια ειναι παντως πως το 2009 ειναι στα μισα του (και κατι ψιλα) κ ηδη οι σχεσεις των ανθρωπων του κοντινου μου περιβαλλοντος εχουν πολωθει σε απιστευτα επιπεδα

Κρατανε πολλα μεσα τους κ αντι να συζητανε ευθεως με τον ανθρωπο τους ή εστω τον κολλητο τους τα προβληματα τους η εστω αυτα που τους απασχολουν τα συζητανε με τους εαυτους τους εχοντας ως αποτελεσμα να ακουν σαν ηχω την αναπαραγωγη των ιδιων προβληματων σε διαφορετικες αποχρωσεις... Δεν εκμηστηρευομαστε τα αισθηματα κ συναισθηματα μας. Απο τα πιο αγνα μεχρι τα πιο ποταπα τα κραταμε μεσα ειτε αισθανομενοι ντροπη είτε φοβο για το τι προκειτε να ακολουθησει...

Ειμαστε δεσμιοι των ταμπου της εποχης μας... Μιας εποχης κ κοινωνιας που μας εχει οδηγησει να αισθανομαστε ντροπη για τους εαυτους μας, για αυτα τα οποια πραγματικα ειμαστε, μιας εποχης που παντα περιμενει να πραττουμε οχι με αυτα που εμεις θελουμε αλλα με αυτα που εκεινη υπαγορευει. Πολλες φορες καταλληγουμε να λειτουργουμε σαν να κοιταμε τους εαυτους μας μεσα απο ενα καθρεφτη μονο που στη πραγματικοτητα κανουμε τα ακριβως αντιθετα απο αυτα που θελουμε

Αγαπαμε τον διπλανο μας ομως τον πληγωνουμε, ενδιαφερομαστε για τον αλλον αλλα με εναν 3ο εχουμε σχεση, θελουμε να αλλαξουμε τη ζωη μας αλλα κραταμε τα παντα ιδια, θελουμε να υψωσουμε το αναστημα μας αλλα σκυβουμε ολο κ περισσοτερο, ξερουμε τι θελουμε αλλα φοβομαστε να το μαρτυρησουμε κ ακομα περισσοτερο να το πραγματοποιησουμε. Λιγοι ειναι αυτοι, αν δηλαδη υπαρχουν ακομα στις μερες μας, που εχουν ονειρα τα οποια ειναι διατεθιμενοι να εκπληρωσουν μεχρι τελους χωρις να ενδιαφερθουν για τις συνεπειες

Ειμαι σχεδον σιγουρος πως κανεις δεν ειναι διατεθιμενος να κανει ολα μα ολα οσα εκανε ο Christop... μαλλον ο Alexander Supertramp (βλ. Into the Wild). Εχουμε χασει την ελευθερια μας! (ειχα σκοπο να γραψω για αυτην την ταινια αλλα δυστυχως τα γεγονοτα της καθημερινοτητας με προλαβαν)

Το χειροτερο ομως που παρατηρω ειναι πως πλεον εχουμε χασει τους εαυτους μας... Πιστευουμε πως αν κλειστουμε στη μοναξια μας (ή στη μοναξια του συνειναι), πως αν πεταξουμε τον διπλανο μας, με τον οποιο εχουμε περασει τοσα πολλα, θα καταφερουμε να λυτρωθουμε κ να δουμε οπως ο ηρωας μας τον κοσμο εκνεου, απο το μηδεν με ενα αλλο ματι. Πως θα μπορεσει να ξαναφυσηξει μεσα μας ενας αερας καθαρος γεματος υποσχεσεις κ ελπιδες.

Αν κ μεγιστος υποστηρικτης του κινημματος της μοναξιας (κ μαλιστα αυτης που κρυβεται στο πληθος) συνειδητοποιω πως το να κυνηγας σκιες δεν ειναι τιποτα αλλο απο το να αποφευγεις το φως... Εκτος βεβαια αν τις κυνηγας στην αντιθετη κατευθυνση... Τοτε ομως δεν ειναι σαν να σε κυνηγανε οι σκιες σου?



Happiness: Real only when shared (?)
to be continued...

Read more...

Still shadows around us

>> Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

10/8

Αλλη μια μερα που για κανενα λογο δε θελω να μεινω σπιτι... Οι τοιχοι σε πνιγουν καθως δεν αντεχεις πια να κρατας την αναπνοη σου...

Μοναστηρακι

Στεκομαι μονος κοντα στην εισοδο του σταθμου ακουγοντας μουσικη... Τα handsfree παιζουν το παλιο μου κολλημα, Still here απο τον Kristen Vallen που παραδοξως οταν το ειχα ακουσει πρωτη φορα παλι περιμενα καποιον στον ιδιο σταθμο... Still here σκεφτομαι κ με ενα ανοητο χαμογελο αποφασιζω να κανω μια μικρη βολτα στη πλατεια, να παρω λιγο αερα, να δω κ παλι την "αναπλαση" της πλατειας. Πανω στα τζαμια του δαπεδου εχουν ξαπλωσει 2 σκυλοι, ο ενας εκ των οποιων καθως πλησιαζω σηκωνεται ερχεται προς το μερος μου κ με μυριζει...

Γυρω μου ενα σωρο ανθρωποι ο ενας μετα τον αλλον, τοσο διαφορετικα συναισθηματα κατακλιζουν την ατμοσφαιρα... Ερχονται σε συγκρουση με τα δικα μου. Τοσοι ανθρωποι, τοσοι διαφορετικοι προορισμοι, τοσες διαφορετικες ιστοριες ολες συγκεντρωμενες προσωρινα εδω... Τοσες εμπειριες, εικονες κ συναισθηματα χαραγμενες στα προσωπα τους. Κατευθυνομαι παλι στο σταθμο μηπως δω την Σ. ο σκυλος ακολουθει κατα ποδας. Βλεπω μια νεαρη να μιλαει "πονηρα"-like girls do- με τις φιλες της καθως κοιταει μια παρεα αγοριων... Γελανε ολες μαζι με νοημα καθως η νεαρη αποφασιζει να κανει την "κινηση" της κ να κατευθυνθει προς το μερος τους, να μαγνητισει τον προσωπικο της μυθο οπως θα ελεγε κ ο Coelho...

Εκεινη τη στιγμη μια τουριστρια κρατωντας ενα χαρτη με ρωταει πως μπορει να παει στην Καπνικαρεα - περιττο να αναφερω ποση ωρα μου πηρε να καταλαβω τι εννοουσε... η επικοινωνια μας θυμιζε εντονα τη σκηνη απο τον Ροζ Πανθηρα οπου ο Steve Martin υποδυομενος τον επιθεωρητη Clouseau προσπαθει να προφερει το Hamburger - γελασα κ με τα βαρβαρικα αγγλικα μου - καπου εδω γελασε εκεινη - την κατευθυνα -ελπιζω- στη σωστη διευθυνση. Τα Handsfree πλεον παιζουν το Dose me up - κολλημα που οφειλω στην Μ. ενω ο κοσμος συνεχιζει να πηγαινοερχεται... Ζευγαρια να συναντιωνται... παρεες να χαλανε τον κοσμο με τη συναντηση τους φιλοι να αποχωριζονται κ να αποχαιρετιουνται με βαλιτσες στα χερια... Σταθερα στην εξισωση παραμενει ο σκυλος, ξαπλωμενος πλεον στην εισοδο του σταθμου, που σχεδον προκλητικα εχει προταξει τα ποδια του εμποδιζοντας ετσι τη απροσκοπτη διελευση των επιβατων... Ειναι σαν να απαιτει με το τροπο του να τον παρατηρησουν, πραγματι καποιοι του χαμογελουν... στο νου μου ερχεται ο Δεληβοριας ενω η Σ. με σκουνταει στη πλατη. Ηρθε η ωρα μου να απομακρυνθω κ γω απο την εξισωση, ο... "Βαγγελης" ομως?



Read more...

SSSD

>> Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009




Αλλη μια Δευτερα ξημερωσε για να μας θυμισει μονο κ μονο πως μας περιμενουν αλλες 5 μερες δουλειας, πρωινων ξυπνηματων μουρτζουφλιας κ ταλαιπωριας... Δυτερα, η μερα οροσημο της εβδομαδας για τους περισσοτερους αν οχι ολους... Δευτερα... same sh!t same day





Read more...

Σχετικα με αυτο το "βλογκ"

Δεν υπαρχει καποιος συγκεκριμενος οδηγος ή κατι το οποιο θα πρεπει να γνωριζετε για αυτο το χωρο, περα του οτι προκειτε για ενα συνοθυλευμα σκορπιων σκεψεων κ εντυπωσεων (ααα και οτι καθε Παρασκευη βραδυ εχουμε ραντεβού εδώ ;-)

Λατρεμενες ατακες

Keep it classy, never trashy, just a litle nasty...

Η μαθηματικη σχεση που συνδεει τις γυναικες κ τα προβληματα... ειναι αυτη του πολλαπλασιασμου!

Mendokuse.

Συνολικές προβολές σελίδας

  © Blogger templates Sunset by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP