Still shadows around us

10/8

Αλλη μια μερα που για κανενα λογο δε θελω να μεινω σπιτι... Οι τοιχοι σε πνιγουν καθως δεν αντεχεις πια να κρατας την αναπνοη σου...

Μοναστηρακι

Στεκομαι μονος κοντα στην εισοδο του σταθμου ακουγοντας μουσικη... Τα handsfree παιζουν το παλιο μου κολλημα, Still here απο τον Kristen Vallen που παραδοξως οταν το ειχα ακουσει πρωτη φορα παλι περιμενα καποιον στον ιδιο σταθμο... Still here σκεφτομαι κ με ενα ανοητο χαμογελο αποφασιζω να κανω μια μικρη βολτα στη πλατεια, να παρω λιγο αερα, να δω κ παλι την "αναπλαση" της πλατειας. Πανω στα τζαμια του δαπεδου εχουν ξαπλωσει 2 σκυλοι, ο ενας εκ των οποιων καθως πλησιαζω σηκωνεται ερχεται προς το μερος μου κ με μυριζει...

Γυρω μου ενα σωρο ανθρωποι ο ενας μετα τον αλλον, τοσο διαφορετικα συναισθηματα κατακλιζουν την ατμοσφαιρα... Ερχονται σε συγκρουση με τα δικα μου. Τοσοι ανθρωποι, τοσοι διαφορετικοι προορισμοι, τοσες διαφορετικες ιστοριες ολες συγκεντρωμενες προσωρινα εδω... Τοσες εμπειριες, εικονες κ συναισθηματα χαραγμενες στα προσωπα τους. Κατευθυνομαι παλι στο σταθμο μηπως δω την Σ. ο σκυλος ακολουθει κατα ποδας. Βλεπω μια νεαρη να μιλαει "πονηρα"-like girls do- με τις φιλες της καθως κοιταει μια παρεα αγοριων... Γελανε ολες μαζι με νοημα καθως η νεαρη αποφασιζει να κανει την "κινηση" της κ να κατευθυνθει προς το μερος τους, να μαγνητισει τον προσωπικο της μυθο οπως θα ελεγε κ ο Coelho...

Εκεινη τη στιγμη μια τουριστρια κρατωντας ενα χαρτη με ρωταει πως μπορει να παει στην Καπνικαρεα - περιττο να αναφερω ποση ωρα μου πηρε να καταλαβω τι εννοουσε... η επικοινωνια μας θυμιζε εντονα τη σκηνη απο τον Ροζ Πανθηρα οπου ο Steve Martin υποδυομενος τον επιθεωρητη Clouseau προσπαθει να προφερει το Hamburger - γελασα κ με τα βαρβαρικα αγγλικα μου - καπου εδω γελασε εκεινη - την κατευθυνα -ελπιζω- στη σωστη διευθυνση. Τα Handsfree πλεον παιζουν το Dose me up - κολλημα που οφειλω στην Μ. ενω ο κοσμος συνεχιζει να πηγαινοερχεται... Ζευγαρια να συναντιωνται... παρεες να χαλανε τον κοσμο με τη συναντηση τους φιλοι να αποχωριζονται κ να αποχαιρετιουνται με βαλιτσες στα χερια... Σταθερα στην εξισωση παραμενει ο σκυλος, ξαπλωμενος πλεον στην εισοδο του σταθμου, που σχεδον προκλητικα εχει προταξει τα ποδια του εμποδιζοντας ετσι τη απροσκοπτη διελευση των επιβατων... Ειναι σαν να απαιτει με το τροπο του να τον παρατηρησουν, πραγματι καποιοι του χαμογελουν... στο νου μου ερχεται ο Δεληβοριας ενω η Σ. με σκουνταει στη πλατη. Ηρθε η ωρα μου να απομακρυνθω κ γω απο την εξισωση, ο... "Βαγγελης" ομως?