Curiosity... killed the cat?

Φίλε μου,
εσύ που κάνεις τον κόπο να διαβάσεις αυτό εδώ το κείμενο, άκουσε μια συμβουλή. Μην διαβάσεις παρακάτω. Δεν έχει τίποτα να σου πει αυτό το κείμενο. Τίποτα απολύτως, κανένα νόημα, καμμιά ουσία.
Σε βλέπω όμως αρκετά επίμονο και περίεργο, ακόμη, θα έλεγα. Συνεχίζεις ακόμη να διαβάζεις. Μα αφού σου είπα,αυτό το κείμενο δεν έχει τίποτα να σου δώσει. Εσύ εκεί. Επιμένεις.
Σε έχει φάει η περιέργεια.
Εχεις ήδη φτάσει στην μέση κι όμως συνεχίζεις ακόμη να διαβάζεις. Οταν όμως φτάσεις στο τέλος, και συνειδητοποιήσεις ότι δεν έβγαλες τίποτα, μην τα βάλεις μαζί μου.
Εγώ σε είχα προειδοποιήσει. Για όλα φταίει η ακατανίκητη περιέργειά σου, που ενώ σου λέω, από την αρχή, ότι αυτό τοκείμενο γράφτηκε απλά για να γραφτεί, εσύ εξακολουθείς να επιμένεις να το διαβάσεις ολόκληρο.
Σταμάτα να διαβάζεις τώρα. Οσο είναι ακόμη καιρός. Δείξε δυνατός. Δείξε ότι έχεις θέληση. Εχεις ακόμη λίγο χρόνο για να αλλάξεις γνώμη. Είσαι όμως τόσο ξεροκέφαλος που το έφτασες στο τέλος του. Και τώρα που το τέλειωσες, μπράβο σου! Τι κατάλαβες;
Σημερα ψαχουλευοντας τα αρχεια μου βρηκα το παραπανω κειμενο που πριν απο πολυυυυ καιρο ειχε φτασει στο γραμματοκιβωτιο μου κ φυσικα οντως περιεργος εκατσα κ το διαβασα μεχρι τελους... Η αληθεια ειναι πως το περιμενα πως δε θα υπηρχε κατι (τουλαχιστον εκ πρωτης οψεως) ωστοσο μου αφησε μια πικρια, ειχα μια ελπιδα οτι κατι θα υπαρχει... Μια μικρη Kinder εκπληξη :-) για αυτο λοιπον αγαπητε αναγνωστη αποφασισα να γραψω κατι τουλαχιστον εσυ που μοιραζεσαι την ιδια περιεργεια μαζι μου να εχεις κατι να διαβασεις...

Ειπα νωριτερα οτι εκ πρωτης οψεως δεν υπηρχε τιποτα... Στην πραγματικοτητα το κειμενο ηταν γεματο απο νοηματα. Σου δινει την ευκαιρια, κ μαλιστα πολλακις, να γνωρισεις τον εαυτο σου. Να θεσεις στον εαυτο σου ενα οριο, να σταματησεις να διαβαζεις κ να επιβληθεις στην περιεργεια σου. Σου δινει επισης την ευκαιρια να εμπιστευτεις, να εμπιστευτεις αυτον που γραφει το κειμενο, εναν αγνωστο τελειως, κ ματαια προσπαθει να σε εμποδισει και να σε "προστατευσει" να χασεις τον χρονο σου... Δε σε αδικω... Αλλωστε ποιος σημερα θα ασχολιοταν με εναν "ξεμπαρκο" που ερχεται απο το πουθενα κ προσπαθει να τον προειδοποιησει? Στη καλυτερη των περιπτωσεων θα φευγαμε φωναζοντας τον "τρελοοοο", στη χειροτερη μπορει κ να τον χτυπουσαμε.

Το αστειο ειναι οτι καποτε ειχα διαβασει ενα κειμενο που ελεγε 10 απλα βηματα για να σου παει καλα η μερα... μεσα σε αυτα ηταν να πεις μια καλημερα κ να χαμογελασεις χωρις λογο σε εναν τελειως αγνωστο... (παραδοξως ειχε δουλεψει)

Anyway ως προς το κειμενο πως το βλεπω εγω? τωρα? Σου δειχνει να καταλαβεις οτι εχασες το χρονο σου δινοντας συνεχεις ευκαιριες σε κατι το οποιο δε αξιζε την προσοχη σου, τον χρονο σου κ τον εαυτο σου... Αποδεικνυει το πεισμα μας να φτασουμε μεχρι το τελος ενω βαθεια μεσα μας ξερουμε οτι ειναι λαθος, ενω διαβαζουμε ολες τις ενδειξεις που το φωναζουν οτι οδευουμε προς τη λαθος κατευθυνση...

Και ομως εμεις εκει... αγεροχα κοιταζουμε το λαθος (με βλεμμα μαλιστα μοσχου σιττευτου) κ βαδιζουμε ταχυτατα προς αυτο

Αναλωνομαστε κυνηγωντας ενα πουκαμισο αδειανο, οπως θα ελεγε κ ο ποιητης, συνειδητοποιωντας το μονο οταν ειναι πλεον αρκετα αργα...

(klinex οχι αστεια)

Τι τα θες? Cest la vie...

ή οπως λεγαμε κ παλαιοτερα... ο ανθρωπος φυσει ορεγεται του ειδεναι...